Willem Brandt, pseudoniem van Willem Simon Brand Klooster
(1905-1981) werd in 1935 ingewijd in loge Deli in voormalig Nederlands-Indie. Hij heeft veel geschreven over zijn tijd in de Oost en met name zijn tijd in het jappenkamp. Het eerste deel van zijn bundel Paswoord handelt ook over die tijd.
Nu deze bundel, ruim 70 gedichten over de vrijmetselarij. Deels uit Paswoord, deels nieuw. Ik moet eerlijk zeggen dat zijn oudere verzen mij het meest aanspraken. Hij is later wat meer experimenteel gaan dichten. Als voorbeeld Symbolum, een figuurgedicht in de vorm van een piramide. Knap natuurlijk maar zeg nou zelf, niemand overtreft toch Apollinaires Salut monde uit 1918, een gedicht in de vorm van de Eiffeltoren.
Uiteraard spreekt de thematiek van deze bundel me geweldig aan. Ook de nieuwere verzen zijn, hoewel naar mijn smaak iets minder, beslist de moeite waard.
Als voorbeeld van zijn meesterschap de 2e en 4e strofe uit zijn vers:
Het Gedicht.
Gedichten schrijven is een tempel wijden,
De wanden zien en tevens daar doorheen;
Een ogenblik de eeuwigheid zien stralen,
Dan weer geblinddoekt hopeloos alleen.
Een mens is: in de schemer overwinteren,
De aarzeling van het onvolmaakt gedicht,
Maar struikelend aan de hand van de geleider
Zich nader weten tot het eeuwig licht
